Miliony Amerykanów po cichu dźwigają ogromny ciężar bezpłatnej opieki, często ze szkodą dla własnego dobrostanu psychicznego. Nowy raport Uniwersytetu Columbia podkreśla narastający kryzys: prawie połowa opiekunów rodzinnych w Stanach Zjednoczonych doświadcza lęków, depresji lub innych problemów psychicznych. To nie tylko wypalenie; jest to problem systemowy, w wyniku którego niezbędna sieć wsparcia rozpada się pod niezrównoważoną presją.
Зміст
Zakres problemu
Badanie sponsorowane przez Otsukę pokazuje, że w 24 stanach występują poważne niedobory opiekunów, a opieka nad osobami z demencją stanowi prawie 40% bezpłatnego wsparcia. Obszary wiejskie są szczególnie narażone, ponieważ brakuje im personelu zapewniającego odpowiednią opiekę, co zmusza rodziny do uzupełniania braków. Ta sytuacja jest nie do utrzymania : Opiekunowie zasadniczo wykonują drugą pracę na pełen etat, poruszając się po złożonych systemach opieki zdrowotnej. Brak formalnego wsparcia powoduje, że są odizolowani i wyczerpani emocjonalnie.
Historie osobiste: smutek, izolacja i odporność
Statystyki są niewiarygodne, ale prawdziwy wpływ odczuwają takie osoby jak Patti LaFleur, która przez ponad 15 lat opiekowała się matką cierpiącą na wczesną demencję. Opisuje utratę części siebie: „Wpłynęło to na mój sen, moje małżeństwo, a nawet apetyt… Poczułam się, jakbym traciła część swojej osobowości”. Historia LaFleur ilustruje wspólny temat: uprzedzający smutek, miażdżące doświadczenie opłakiwania ukochanej osoby, gdy ta jeszcze żyje.
Jackie Shapiro, 35-letnia matka opiekująca się rodzicem cierpiącym na otępienie czołowo-skroniowe, podkreśla, że konieczne jest nieustające zmartwienie i ciągła czujność. „Jeśli mój tata dzwoni zamiast pisać SMS-y, zakładam, że jest to nagły przypadek” – mówi. „To jest teraz mój punkt wyjścia – zawsze bądź przygotowany na najgorsze”. Shapiro stosuje terapię, ćwiczenia i rygorystyczną codzienną rutynę, aby zachować poczucie kontroli.
Aisha Adkins, która opiekowała się matką i ojcem chorymi na demencję, podkreśla wpływ tej demencji na zdrowie psychiczne: „Mam duży niepokój o przyszłość i dużą depresję związaną z teraźniejszością… Mam koszmary i wiele klasycznych objawów zespołu stresu pourazowego (PTSD). Obecnie prowadzi organizację non-profit, która zapewnia opiekunom kolorowym dostęp do kompetentnych kulturowo zasobów w zakresie zdrowia psychicznego, uznając siłę wspólnej tożsamości i wsparcia.
Dlaczego to jest ważne
Kryzys opiekuńczy jest bezpośrednio powiązany z szerzej rozumianymi uchybieniami systemowymi w opiece zdrowotnej i społecznej. Starzenie się społeczeństwa i niedofinansowanie opieki długoterminowej pogłębiają problem. Jeśli te podstawowe problemy nie zostaną rozwiązane, wypalenie zawodowe opiekunów będzie się tylko pogłębiać. Ma to wpływ nie tylko na dobrostan jednostek, ale także na stabilność rodzin i społeczności.
Droga naprzód
Raport Uniwersytetu Columbia wzywa do podjęcia pilnych działań: lepszego szkolenia, godziwej płacy i praktycznej pomocy dla opiekunów. Otsuka zobowiązała się do wspierania badań i zapewniania zasobów, ale zmiany systemowe wymagają szerszego wsparcia i reformy polityki. Nadszedł czas, aby uznać opiekunów rodzinnych za niezbędnych pracowników służby zdrowia, a nie tylko nieopłacanych wolontariuszy.
Ciche cierpienie opiekunów jest kryzysem narodowym. Ignorowanie ich potrzeb w zakresie zdrowia psychicznego jedynie utrwali uszkodzony system.
To nie jest tylko kwestia współczucia; to kwestia zrównoważonego rozwoju. Bez zasadniczej zmiany w sposobie wspierania osób opiekujących się starzejącym się społeczeństwem cały system będzie się nadal załamywał.
