Potrójnie ujemny rak piersi (TNBC) pozostaje jedną z najbardziej agresywnych i śmiertelnych postaci tej choroby, stanowiąc 10–20% wszystkich rozpoznań. W przeciwieństwie do innych podtypów raka piersi, TNBC nie ma kluczowych receptorów, które sprawiają, że terapia hormonalna lub ukierunkowane przeciwciała są skuteczne. Zmusza to lekarzy do polegania w dużym stopniu na chemioterapii, która wiąże się z poważnymi skutkami ubocznymi i często kończy się niepowodzeniem ze względu na lekooporność i nawroty choroby. Pilnie potrzebne są bezpieczniejsze i skuteczniejsze możliwości leczenia.
Osłabienie metaboliczne TNBC
Ostatnie badania sugerują nowe podejście: zakłócanie szlaków metabolicznych napędzających szybki rozwój TNBC. Komórki nowotworowe, w przeciwieństwie do zdrowych, wymagają przyspieszonego metabolizmu, aby podtrzymać ich niekontrolowaną proliferację. Jednym z kluczowych szlaków jest szlak poliaminowy, który wytwarza małe, dodatnio naładowane cząsteczki potrzebne do wzrostu komórek. Te poliaminy działają jak niezbędny „olej” w silniku raka – nie bezpośrednio odżywiając guzy, jak cukry, ale zapewniając reakcje sprzyjające ich rozprzestrzenianiu się.
Atak silnika: wyczerpanie poliaminy
Komórki nowotworowe TNBC wymagają wyższych poziomów poliamin, aby wspierać ich szybki wzrost. Zakłócenie tej podaży może sparaliżować zdolność nowotworu do reprodukcji. Obiecującym celem jest enzym SAT1, który inaktywuje poliaminy i ułatwia ich usuwanie z komórek. Zwiększanie aktywności SAT1 poprzez bezpośrednią stymulację lub użycie analogów poliamin (leków naśladujących poliaminy, ale zakłócających ich działanie) może pozwolić na wyczerpanie się oleju i zatrzymanie postępu nowotworu.
Nieinwazyjny biomarker skuteczności leczenia
Produkt rozkładu aktywności SAT1, diacetylosperminę, można oznaczyć w moczu. Zapewnia to bezpieczny, nieinwazyjny biomarker do monitorowania skuteczności leczenia. Wzrost poziomu diacetylosperminy wskazuje, że SAT1 działa w celu wyczerpania poliamin i zahamowania wzrostu nowotworu. Ten biomarker może również służyć jako system wczesnego ostrzegania o lekooporności, umożliwiając lekarzom dostosowanie strategii leczenia przed nawrotem choroby.
Perspektywy zaburzeń metabolicznych
TNBC pozostaje głównym wyzwaniem w leczeniu nowotworów. Ukierunkowanie na szlak poliaminowy poprzez wyczerpanie metabolicznego „oleju” może stanowić nową drogę do poprawy wyników. Konieczne są dalsze badania, ale potencjał bezpiecznej, skutecznej i kontrolowanej strategii leczenia jest znaczny.
Podejście to oferuje nową perspektywę w walce z TNBC, przesuwając punkt ciężkości z bezpośredniego atakowania guza na zaburzenia metaboliczne.
