Triple-negatieve borstkanker (TNBC) blijft een van de meest agressieve en dodelijke vormen van de ziekte, goed voor 10-20% van alle diagnoses. In tegenstelling tot andere subtypes van borstkanker mist TNBC belangrijke receptoren die hormoontherapie of gerichte antilichamen effectief maken. Dit dwingt artsen om sterk te vertrouwen op chemotherapie, die ernstige bijwerkingen met zich meebrengt en vaak mislukt vanwege resistentie tegen geneesmiddelen en terugval. De behoefte aan veiligere, effectievere behandelingsopties is dringend.
De metabolische zwakte van TNBC
Recent onderzoek suggereert een nieuwe aanpak: het verstoren van de metabolische routes die de snelle groei van TNBC voeden. Kankercellen hebben, in tegenstelling tot gezonde cellen, een versnelde stofwisseling nodig om hun ongecontroleerde replicatie in stand te houden. Eén kritische route is de polyamineroute, die kleine, positief geladen moleculen produceert die essentieel zijn voor celgroei. Deze polyaminen fungeren als een essentiële ‘olie’ in de kankermotor – ze voeden niet direct tumoren zoals suikers, maar maken de reacties mogelijk die de verspreiding ervan bevorderen.
De motor richten: polyaminen uitputten
TNBC-cellen vereisen hogere niveaus van polyaminen om hun snelle groei te ondersteunen. Het verstoren van deze toevoer zou het vermogen van de kanker om zich te vermenigvuldigen kunnen verlammen. Een veelbelovend doelwit is het enzym SAT1, dat polyaminen inactiveert en de verwijdering ervan uit cellen vergemakkelijkt. Door de SAT1-activiteit te stimuleren, hetzij door directe stimulatie, hetzij door het gebruik van polyamine-analogen (medicijnen die polyaminen nabootsen maar hun functie verstoren), kan het mogelijk zijn om de “olie” uit te putten en de progressie van de tumor te vertragen.
Een niet-invasieve biomarker voor de effectiviteit van de behandeling
Het afbraakproduct van de SAT1-activiteit, diacetylspermine, kan in de urine worden gemeten. Dit levert een veilige, niet-invasieve biomarker op om de effectiviteit van de behandeling te monitoren. Stijgende diacetylsperminespiegels geven aan dat SAT1 werkt, polyaminen uitput en de tumorgroei remt. Deze biomarker zou ook kunnen dienen als een vroegtijdig waarschuwingssysteem voor resistentie tegen geneesmiddelen, waardoor artsen de behandelstrategieën kunnen aanpassen voordat een terugval optreedt.
De belofte van verstoring van de stofwisseling
TNBC blijft een enorme uitdaging bij de behandeling van kanker. Het richten op de polyamineroute door de metabolische ‘olie’ uit te putten kan een nieuwe weg bieden om de resultaten te verbeteren. Verder onderzoek is nodig, maar het potentieel voor een veilige, effectieve en controleerbare behandelstrategie is aanzienlijk.
Deze aanpak biedt een nieuwe invalshoek in de strijd tegen TNBC, waarbij de focus wordt verlegd van directe tumoraanval naar metabolische verstoring
