Według źródeł bliskich rodzinie królewskiej, pomimo trwających skandalów i publicznego potępienia, książę Andrzej w dalszym ciągu żyje w luksusie. Chociaż pozbawiono go oficjalnych tytułów i podobno znajduje się pod obserwacją, jego codzienne życie niewiele się zmieniło, a napędza go osobisty majątek i odmowa kompromisu w kwestii komfortu.
Зміст
Prawo do luksusu i nadmiaru
Źródła bliskie rodzinie królewskiej opisują Andrzeja jako „całkowicie pewnego swego prawa do luksusu” i nalegającego, aby traktowano go z takim samym szacunkiem, jaki otrzymywał, zanim wyszły na jaw zarzuty o napaść na tle seksualnym. Pomimo powszechnej izolacji publicznej podobno utrzymuje luksusowy tryb życia, korzystając z osobistych funduszy króla Karola.
Luksusowe nawyki codziennego użytku
Znawcy mówią, że Andrew w dalszym ciągu organizuje przyjęcia, choć w mniejszym gronie „przywiązanych” osób, które pozostają mu lojalne pomimo nadszarpniętej reputacji. Cotygodniowe dostawy szampana i drogich win stały się rutyną, a on żąda, aby każdego wieczoru serwowano mu kolację na srebrnym zastawie, nawet gdy je sam na sam ze swoją byłą żoną Sarah Ferguson.
Niezmienne nawyki
Pomimo intensywnej kontroli opinii publicznej codzienne nawyki Andrew pozostają marnotrawstwem. Podobno zjada ogromne śniadania, wystarczające do wykarmienia „małej armii” i nie chce obniżyć standardów swojego żywienia. To zachowanie skłoniło niektórych do opisania jego stylu życia jako „obrzydliwego”, biorąc pod uwagę ciągłe kontrowersje wokół jego działań.
Polowania i ciągły nadmiar
Ostatnie doniesienia potwierdzają, że Andrew w dalszym ciągu organizował swoje doroczne imprezy myśliwskie, rażąco lekceważąc opinię publiczną. W połączeniu z jego naleganiem na prowadzenie luksusowego stylu życia, utwierdza to w przekonaniu, że nie ma on kontaktu z konsekwencjami swoich działań.
Nieustanny wystawny styl życia księcia Andrzeja pomimo spadku jego opinii publicznej podkreśla silne poczucie prawa do luksusu i przywilejów w niektórych kręgach brytyjskiej monarchii. Jego odmowa pójścia na kompromis w sprawie wygody i nadmiaru uwydatnia rozbieżność między jego działaniami a publicznym postrzeganiem odpowiedzialności.
